Słowniczek
Garniec – dawniej tak nazywano każdy garnek gliniany służący do gotowania. Gdy zaszła potrzeba mierzenia płynów i zboża, zaczęto garncami glinianymi średniej wielkości mierzyć płyny, a 2 razy większymi rzeczy sypkie. Miara była jednak niedokładna, więc w 1764 r uchwalona została ustawa dotycząca miar i wag, która określała wymiary naczyń do mierzenia oraz ich pojemności. Od tej pory w jeden garniec miało wchodzić 2 półgarncówki, 4 kwarty i 8 półkwartówek.
Kwarta - dawna jednostka miary, stanowiąca ¼ podstawowej (jakiejkolwiek) jednostki. Była również miarą objętości ciał sypkich i ciekłych, zwykle równą ¼ garnca. W Polsce używana była od XIV w, a znormalizowana ustawą konstytucji z 1764 r. Była ona równa 0,9422 litra. W Królestwie Polskim używana była kwarta nowopolska, która była równa 1litrowi i dzieliła się na kwaterki. Słowem kwarta określano również w dawnej Polsce coroczną wpłatę1/4 dochodów z dóbr królewskich, przeznaczoną na utrzymanie wojska zaciężnego (zwanego kwarcianym). Ustanowiona została w 1563 r. przez króla Stefana Batorego. W 1637 r. król wprowadził dodatkową tzw. nową kwartę, przeznaczoną na utrzymanie artylerii.
Patoka – płynny miód pszczeli, mówi się: wino słodkie jak patoka (czyli jak miód)
Rączka – miara miodu przaśnego ( przaśnego w plastrach i patoce), obejmująca 10 ¼ garnca, którą bartnik odmierzał corocznie dziedzicowi boru, w którym miał swoje barcie. Wielkość rączki powstała pierwotnie z przeciętnego wymiaru najpospoliciej używanych przy podbieraniu miodu cebrów lub kadłubków, tak jak powstała miara garnca od przeciętnego garnka i miara wiadra od przeciętnego wiadra.
Samodział - sukno z runa owczego, uprzędzone i utkane w domu. Odzież z samodziału i kożuchy stanowiły podstawowy ubiór zimowy polskiego ludu.