Tańce kurpiowskie
Lud kurpiowski jest niezwykle muzykalny. Przejawia się to przede wszystkim w zamiłowaniu do śpiewu, który towarzyszył mieszkańcom tego regionu niemal przy każdej czynności.
Lud kurpiowski jest niezwykle muzykalny. Przejawia się to przede wszystkim w zamiłowaniu do śpiewu, który towarzyszył mieszkańcom tego regionu niemal przy każdej czynności. Śpiewano podczas siewów i podczas zbiorów, podczas mszy i procesji i podczas szatkowania kapusty w długie jesienne wieczory, podczas wesel, chrzcin i pogrzebów, śpiewano z jakiejś okazji i śpiewano bez niej, a pieśni miał do dyspozycji lud kurpiowski ponad dwa tysiące. Muzykalność mieszkańców Puszczy Zielonej przejawiała się również w wielkim zamiłowaniu do tańca. Taniec kurpiowski jest odzwierciedleniem indywidualności mieszkańców tej ziemi, ich temperamentu, radości życia, poczucia humoru, spontaniczności. wiecej Najogólniej można powiedzieć, że taniec w większości kultur jest z jednej strony jedną z form życia towarzyskiego, z drugiej zaś ma znaczenie magiczne, a jego zadaniem w tym wypadku jest wyzwolenie ukrytej energii oraz zaklinanie dobrych i złych mocy. Taniec kurpiowski spełnia oczywiście obie te funkcje i z tego punktu widzenia można go podzielić na taniec rytualny, który najbardziej rozwinął się w tym regionie jako taniec weselny, oraz taniec towarzyski uprawiany podczas licznych i chętnie organizowanych spontanicznych zabaw. Tańce weselne można podzielić na trzy główne kategorie: korowodowe, niekorowodowe i tańce typu chodzonego. Podczas wesela kurpiowskiego właśnie w tańcu korowodowym po oczepinach panny młodej wyprowadzano druhny za stół, a kobiety zamężne i czepiarka wykonywały tego rodzaju taniec z czepkiem. Taniec niekorowodowy zwany gonieniem po zastolu, mający obrazować zaloty i starania pana młodego o pannę młodą ,wykonywali chłopak i dziewczyna, tańcząc wokół stołu, przy czym chłopak w tym symbolicznym tańcu gonił dziewczynę. Do weselnych tańców rytualnych należy również chodzony, tańczony podczas oprowadzania panny młodej wokół stołu przy akompaniamencie pieśni śpiewanej przez kobiety, a także podczas odprowadzania młodej pary do wozu, którym ma ona pojechać do kościoła. Ten ostatni taniec tańczyli wszyscy goście weselni. Podczas licznych zabaw tańczono przede wszystkim tańce obrotowe, czyli takie, które w swoim układzie zawierały obroty jednego z partnerów lub obojga.